فرار مغزها ، مغزهای فراری یا برگشت متخصصین؟(3)
بهترین کاری که می توان جهت برگرداندن این افراد که اکثر آنها به متخصصین خوبی در رشته های خودشان تبدیل شده اند این است که حس اعتماد به دولت و مسئولین امور در ایران در آنها ایجاد شود.
اگر آنها اعتماد داشته باشند که کارها در ایران بر اصولی استوار است و اگر آنها در رشته ای متخصص باشند در کارها و تصمیم سازی ها از دانش آنها استفاده می شود آنگاه با خیالی آسوده موقعیت و امکانات خودشان در آن کشورها را رها و به وطن خود برخواهند گشت.
نیازی نیست که به افراد پست های مدیریت داده شود بلکه آنها باید محقق باقی بمانند تا نسل های آینده یاد بگیرند که مدیریت مراکز علمی و تولیدی مربوط به افرادی است که دیگر خیلی توانایی تحقیق و نوآوری ندارند. ولی در عوض بعد از سالها کار و تجربه آنقدر مطلع هستند که جوانان توانمند و محقق را مدیریت کنند و هر متخصصی را در سر جای خودش به کار بگمارند.
تجربه چین در رابطه با برگشت مغزها می تواند برای ما بسیار آموزنده باشد. چین در ابتدا شروع به اعزام دانشجویان خود به کشورهای غربی و روسیه جهت آموختن علوم جدید کرد. بزودی مشخص شد که تعداد زیادی از این دانشجویان به چین بر نمی گردند. ولی چین همچنان به اعزام این افراد ادامه داد تا اینکه در اکثر آزمایشگاههای آمریکا میشد چند چینی را یافت.
در این میان تنها چیزی که چین از این افراد میخواست این بود که اطلاعات علمی و نتیجه تحقیقات خود را در اختیار محققین و دانشجویان چینی در داخل کشور قرار دهند.
سرانجام به جایی رسید که دیگر نیازی به اعزام دانشجو نبود بلکه همان دانشجویانی که خودشان و معمولا با بورسیه دانشگاههای آمریکا به آمریکا می رفتند برای چین کافی بود. دولت چین هم سعی می کرد موانع سر راه دانشجویانی که قصد رفتن به خارج داشتند را کم کند ولی بطور رسمی اعلام نمی کرد.
کم کم تعداد چینی هایی که با میل خودشان به چین بر می گشتند زیاد شد. جالب اینکه افرادی که با میل خودشان به کشور برمی گردند واقعا کار خواهند کرد. آنها با علم به اینکه امکانات و شرایط در کشورهای آمریکایی و اروپایی بهتر از کشور خودشان است برمی گردند لذا برای تحمل مشکلات و تلاش برای تغییر آن سیستم مریض خود را آماده می کنند.
یک لطیفه در آمریکا درمورد محققین چینی وجود دارد که می توان از آن به موفقیت برنامه طولانی مدت چین پی برد. وآن لطیفه می گوید اگر هر مدرک مهمی در آمریکا گم شود نگران نباشید چون همکاران چینی می توانند یک نسخه آن را از چین برای ما تهیه کنند.
وضعیت ایران هم مشابه چین آن زمان است. ... ادامه دارد ....
اگر آنها اعتماد داشته باشند که کارها در ایران بر اصولی استوار است و اگر آنها در رشته ای متخصص باشند در کارها و تصمیم سازی ها از دانش آنها استفاده می شود آنگاه با خیالی آسوده موقعیت و امکانات خودشان در آن کشورها را رها و به وطن خود برخواهند گشت.
نیازی نیست که به افراد پست های مدیریت داده شود بلکه آنها باید محقق باقی بمانند تا نسل های آینده یاد بگیرند که مدیریت مراکز علمی و تولیدی مربوط به افرادی است که دیگر خیلی توانایی تحقیق و نوآوری ندارند. ولی در عوض بعد از سالها کار و تجربه آنقدر مطلع هستند که جوانان توانمند و محقق را مدیریت کنند و هر متخصصی را در سر جای خودش به کار بگمارند.
تجربه چین در رابطه با برگشت مغزها می تواند برای ما بسیار آموزنده باشد. چین در ابتدا شروع به اعزام دانشجویان خود به کشورهای غربی و روسیه جهت آموختن علوم جدید کرد. بزودی مشخص شد که تعداد زیادی از این دانشجویان به چین بر نمی گردند. ولی چین همچنان به اعزام این افراد ادامه داد تا اینکه در اکثر آزمایشگاههای آمریکا میشد چند چینی را یافت.
در این میان تنها چیزی که چین از این افراد میخواست این بود که اطلاعات علمی و نتیجه تحقیقات خود را در اختیار محققین و دانشجویان چینی در داخل کشور قرار دهند.
سرانجام به جایی رسید که دیگر نیازی به اعزام دانشجو نبود بلکه همان دانشجویانی که خودشان و معمولا با بورسیه دانشگاههای آمریکا به آمریکا می رفتند برای چین کافی بود. دولت چین هم سعی می کرد موانع سر راه دانشجویانی که قصد رفتن به خارج داشتند را کم کند ولی بطور رسمی اعلام نمی کرد.
کم کم تعداد چینی هایی که با میل خودشان به چین بر می گشتند زیاد شد. جالب اینکه افرادی که با میل خودشان به کشور برمی گردند واقعا کار خواهند کرد. آنها با علم به اینکه امکانات و شرایط در کشورهای آمریکایی و اروپایی بهتر از کشور خودشان است برمی گردند لذا برای تحمل مشکلات و تلاش برای تغییر آن سیستم مریض خود را آماده می کنند.
یک لطیفه در آمریکا درمورد محققین چینی وجود دارد که می توان از آن به موفقیت برنامه طولانی مدت چین پی برد. وآن لطیفه می گوید اگر هر مدرک مهمی در آمریکا گم شود نگران نباشید چون همکاران چینی می توانند یک نسخه آن را از چین برای ما تهیه کنند.
وضعیت ایران هم مشابه چین آن زمان است. ... ادامه دارد ....
+ نوشته شده در جمعه بیست و پنجم خرداد ۱۳۸۶ ساعت 19:29 توسط رضا خانبابایی
|