چند سال پیش  مربی وقت تیم ملی فوتبال نام یکی از بازیکنان تیم پرس پلیس را از لیست حذف کرد بازیکن  مزبور داد و فریاد که:"مگه میتونی منو خط بزنی به من میگن رضا مالدینی! ".مدتها پیش ازآن هنگام پائولومالدینی بازیکن بنامی بود.تا اینکه پس از گذشت حدود ده سال چند روز پیش پائولومالدینی پس از سالها بازی در سطح اول جهان و کسب مجموعه ای از افتخارات از فوتبال کناره گیری کرد .

 

 اما از رضامالدینی چه خبر؟ هیچ .وی خیلی زود از صحنه فوتبال ایران خارج شد.حتی به لحاظ کمیت نیز نتوانست همتای  مالدینی اصلی باشد! کوتاه بودن دوران اوج خاص آن  یک نفر نیست و متاسفانه  عمومیت دارد . غالب ورزشکاران به محض کسب چند موفقیت کوچک سعی میکنند به بهانه های مختلف چون آسیب دیدگی ،مسائل خانوادگی و...از ورزش قهرمانی کنار بکشند.اما این موضوع دست کشیدن از تلاش و قناعت زود هنگام ، در ورزشکاران تنها نمود بیشتری دارد و واقعیت اینست که شامل همه ما ایرانی ها اعم از ورزشکار و غیر ورزشکار میشود .

 

 خیلی زود سیر میشویم یا بقولی ظرفیتمان کم است .شاید هم زیادی قانع هستیم .در هر صورت آنچه آشکار است  آنست که پس از بدست آوردن چند موفقیت دست از تلاش و جنگندگی میکشیم.

 آنهایی هم که به دنبال کاسبی و تجارت هستند نیز همینطورند .اگر دقت نمایید پس از چند سال تلاش بی وقفه و خرید خانه،مغازه دو دهنه ،ویلا در شمال  بتدریج از میزان کار و تلاششان کاسته میشود .معمولا به خود میگوییم بس است ،حالا باید از اندوخته ها ی خود لذت ببریم .تا کی سگ دو زدن؟

 

هنگامیکه این عادات و ذهنیتهای  کوچک درکنار هم قرار میگیرند از جامعه ایرانی جامعه ای میسازند قانع ، سیر و کم تلاش  و از جوامع پیشرفته جامعه ای میسازند ناراضی از موقعیت فعلی، گرسنه و پر تلاش